Oscar Wilde – “Η ώρα της κρίσεως”

*Αφιερωμένο σε έναν έγκλειστο που όσες φορές αφέθηκα στις απομακρυσμένες μας συνομιλίες ένιωσα παράξενα ελεύθερος!  

-Άλφα Στερητικό

.

Και έπεσε σιωπή την Ώρα της Κρίσεως και ο Άνθρωπος γυμνός στάθηκε εμπρός στο Θεό…
Και ο Θεός άνοιξε το Βιβλίο της Ζωής του Ανθρώπου…

Και είπε ο Θεός στον Άνθρωπο…

“Η ζωή σου ήταν κακή, έδειξες σκληρότητα σ’εκείνους που χρειάστηκαν τη συνδρομή σου και σ’ εκείνους που χρειάστηκαν βοήθεια φέρθηκες με πικρία και σκληρότητα. Οι φτωχοί σου φώναξαν και δεν άκουσες έκλεισες τα αυτιά σου στη φωνή των βασανισμένων Μου. Καταχράστηκες την κληρονομιά των ορφανών και έστειλες τις αλεπούδες στον αμπελώνα του γείτονά σου. Πήρες τον άρτο των παιδιών και στα σκυλιά τον έδωσες για να τον φάνε, και τους λεπρούς Μου που ζούσαν ειρηνικά στους βάλτους και Με δόξαζαν, τους οδήγησες στις λεωφόρους και πάνω στη γη Μου από την οποία σε έπλασα έχυσες αίμα αθώων…”

Και ο άνθρωπος απάντησε…
“Αυτά τα έκανα…”

Και ο Θεός άνοιξε πάλι το Βιβλίο της Ζωής του Ανθρώπου…

Και είπε ο Θεός στον Άνθρωπο…

“Η ζωή σου ήταν κακή. Την ομορφιά που σου έδειξα έψαχνες να τη βρεις και το καλό που σου έκρυψα το προσπέρασες. Οι τοίχοι του δωματίου σου ήταν ζωγραφισμένοι με εικόνες κι από την αποτρόπαια κλίνη σου σηκωνόσουν με τον ήχο φλάουτου. Έχτισες επτά βωμούς για τα αμαρτήματα που υπέφερα και έφαγες από αυτό που δεν πρέπει να φαγωθεί, και η πορφύρα των ενδυμάτων σου ήταν κεντημένη με τα τρία αμαρτήματα της αισχύνης. Τα είδωλά σου δεν ήταν ούτε από ασήμι ούτε από χρυσό που διαρκούν μα από σάρκα που πεθαίνει. Μόλυνες τα μαλλιά τους με αρώματα και έβαζες στα χέρια τους ρόδια. Μόλυνες τα πόδια τους με ζαφορά και έστρωνες χαλιά για να πατούν. Μόλυνες τα μάτια τους με αντιμόνιο και με μύρρα άλειφες το σώμα τους. Υποκλινόσουν ως το πάτωμα μπροστά τους και στον ήλιο τοποθέτησες τους θρόνους των ειδώλων σου. Έδειξες στον ήλιο την αισχύνη σου και στη σελήνη την παραφροσύνη σου…”

Και ο άνθρωπος απάντησε…
“Και αυτό το έκανα…”

Και Τρίτη φορά άνοιξε ο Θεός το Βιβλίο της Ζωής του Ανθρώπου…

Και είπε ο Θεός στον Άνθρωπο…

“Κακή ήταν η ζωή σου. Με κακό ανταπέδωσες το καλό και με αδικία την καλοσύνη. Δάγκωσες τα χέρια που σε τάισαν και περιφρόνησες το στήθος που σε θήλασε. Αυτός που ερχόταν σε σένα με νερό έφευγε διψασμένος και τους ληστές μου που σε έκρυψαν τη νύχτα στις σκηνές τους τους πρόδωσες πριν ξημερώσει. Τον εχθρό σου που σε ευσπλαχνίστηκε τον παγίδεψες με ενέδρα και το φίλο που πορεύτηκε μαζί σου τον πούλησες και την Αγάπη την ανταπέδιδες με Πόθο…”

Και ο Άνθρωπος απάντησε και είπε…
“Και αυτά τα έκανα…”

Και ο Θεός έκλεισε το Βιβλίο της Ζωής του Ανθρώπου και είπε… “Θα σε στείλω σίγουρα στην Κόλαση…”

Και ο Άνθρωπος φώναξε… “Δε μπορείς…”

Και ο Θεός είπε στον Άνθρωπο… “Και για ποιο λόγο δεν μπορώ να σε στείλω στην Κόλαση…”

“Γιατί πάντα στην κόλαση έζησα” απάντησε ο Άνθρωπος…

Και έπεσε σιωπή την Ώρα της Κρίσεως…

Και ύστερα από λίγο μίλησε ο Θεός και είπε στον Άνθρωπο…
“Βλέπω πως δεν μπορώ να σε στείλω στην Κόλαση. Θα σε στείλω στον Παράδεισο…”

Και ο Άνθρωπος φώναξε… “Δε μπορείς…”

Και είπε ο Θεός στον Άνθρωπο… “Και για ποιο λόγο δε μπορώ να σε στείλω στον Παράδεισο;”

“Γιατί ποτέ, και με κανένα τρόπο δε μπόρεσα να τον φανταστώ”, απάντησε ο Άνθρωπος…

Και έπεσε σιωπή την Ώρα της Κρίσεως…

Αθηνά Τσάκαλου: “Κάθε εξεγερτική πράξη εκφράζει τη νοσταλγία για την αθωότητα και την έκκληση για την ουσία της ύπαρξης”

Pieter Bruegel the Elder – Τοπίο με την πτώση του Ίκαρου 1558

.

Στις 20/4/2012 το τρομοδικείο Κορυδαλλού είχε καλέσει για να καταθέσει ως μάρτυρας την Αθηνά Τσάκαλου, μητέρα των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου. Τότε, με περηφάνια και αγωνιστικό σθένος η Αθηνά Τσάκαλου αποστέλλοντας επιστολή είχε αρνηθεί να καταθέσει στο δικαστήριο, στο οποίο δικαστήριο όμως ήταν παρούσα στη δικαστική αίθουσα, ώστε να μην τολμήσει κανένας να την κατηγορήσει για δειλία. Μολονότι δεν διαβάστηκε, η επιστολή της κατατέθηκε από το συνήγορο υπεράσπισης και ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι η επιστολή κατατίθεται στα πρακτικά ενώ δεν τόλμησε να διατυπώσει καμιά απειλή εναντίον της. Ολόκληρη η επιστολή:

.

ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

18-4-2012

«Κάθε εξεγερτική πράξη εκφράζει τη νοσταλγία για την αθωότητα και την έκκληση για την ουσία της ύπαρξης»

Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο καλούνται στο δικαστήριο, οι γονείς των αναρχικών-επαναστατών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς; Αναρωτιέμαι γιατί με καλείτε; Να με ρωτήσετε αν γνωρίζω κάτι για αυτήν την οργάνωση; Να μου κάνετε ερωτήσεις για την προσωπική ζωή των παιδιών μου, να κάνετε το ψυχολογικό πορτραίτο τους, να σχηματίσετε άποψη για το οικογενειακό τους περιβάλλον; Να με ρωτήσετε αν συμφωνώ με τις δράσεις των παιδιών μου και της οργάνωσης γενικά; Να με βάλετε να σταθώ μπροστά σ’ αυτό το βήμα, όπου έχετε ακουμπήσει ένα μικρό βιβλιαράκι, και να με βάλετε να ορκιστώ σ’ αυτόν τον θεό που τον έχετε θέσει στην υπηρεσία της εξουσίας; Να φέρετε τους αναρχικούς επαναστάτες σε αμηχανία καθώς θα θέτετε στους γονείς ανούσιες ερωτήσεις; Να χαρείτε που μπορείτε να μας κάνετε να πιστέψουμε, όπως εσείς νομίζετε, πως είμαστε υπόλογοι και πρέπει να απολογηθούμε;

Δηλώνω για μία ακόμα φορά πως δεν πρόκειται να ανταποκριθώ στο κάλεσμά σας. Και επειδή, όπως όλα δείχνουν, θα ακολουθήσει μια σειρά τέτοιων δικαστηρίων, λέω να μην ξανακάνετε τον κόπο να μου στείλετε κλήση γιατί η στάση μου θα παραμείνει ίδια. Δεν πρόκειται να παραστώ σ’ αυτό το δικαστήριο. Δεν πρόκειται να απαντήσω ποτέ σε καμία ερώτησή σας. Η δράση των παιδιών μου και των συντρόφων τους είναι και ήταν καθαρά πολιτική, αναρχική-επαναστατική και γι’ αυτό δεν χρειάζεται η διερεύνηση των παραμέτρων της προσωπικής τους ζωής. Η οργάνωση στην οποία ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη ότι ανήκουν, έχει διατυπώσει με απόλυτη σαφήνεια, καθαρότητα και τόλμη τις θέσεις της. Ο οποιοσδήποτε λόγος δικός μου θα είναι μικρός και ανάξιος. Και επειδή θέλω να κρατηθούν κάποια πράγματα καθαρά και δυνατά και επειδή δε θέλω να δώσω σε κανέναν την ικανοποίηση να ευτελίζει τα πάντα με ανόητες και περιττές ερωτήσεις γι’ αυτό διαλέγω τη θέση της μη παρουσίας μου.

Αναφερόμενη σ’ αυτό το δικαστήριο, δε θέλω ν’ αφήσω μια φράση που συνεχώς με θέρμη και ένταση επαναλαμβάνεται, να αιωρείται στον αέρα ως πιθανή ένδειξη τόλμης και ευθύτητας. Είναι η φράση: Εμείς θα δικάσουμε διερευνώντας σε βάθος την υπόθεση. Που σημαίνει, ότι λέτε πως θα δικάσετε, αν μη τι άλλο, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων σας, που σημαίνει ότι θα δικάσετε βάσει αποδείξεων και όχι συμπερασματικών ενδείξεων και με τη λογική της συλλογικής ευθύνης. Και αν αναφέρω αυτή τη φράση δεν είναι γιατί ελπίζω ξαφνικά σε θαύματα, αλλά γιατί κάποτε και ιδιαίτερα σε υποθέσεις όπως η επαναστατική δράση των ανθρώπων οι λέξεις πρέπει να έχουν βαρύτητα και ευθύνη. Παρ’ όλο που η μέχρι τώρα διαδικασία δεν προμηνύει τίποτα τέτοιο. Όλες οι ενστάσεις βασισμένες στην κοινή λογική, όπως η αναγνώριση των Κρατουμένων ως πολιτικών κρατουμένων, όπως το ορίζει το ίδιο το σύνταγμά σας, και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αναγράφεται και στο κατηγορητήριο, έχουν απορριφτεί έτσι απλά χωρίς λογικό υπόβαθρο. Η έννοια της πολιτικής ανάληψης ευθύνης συγχέεται με την ποινική ευθύνη κι αυτό βέβαια όχι από άγνοια και καθόλου τυχαία. Επισημαίνω λοιπόν αυτή τη φράση και θα φανεί στο τέλος της διαδικασίας αν το εννοείτε αυτό που λέτε.

Η αλήθεια είναι πως από τότε που άρχισε η δίωξη των σύγχρονων αναρχικών επαναστατών, ανακάλυψα και πρόσεξα με ιδιαίτερη προσοχή έναν πίνακα. Είναι ο πίνακας του Bruegel, Τοπίο με την πτώση του Ίκαρου. Το πέταγμα του Ίκαρου έχει να κάνει με την επιθυμία του ανθρώπου να ξεφύγει από την έλξη του χώματος, να πετάξει. Να κυριαρχήσει και στον αέρα, να τον περπατήσει κι αυτόν …

Είναι περηφάνια, αλαζονεία, ανυπακοή και διάθεση ν” αποδείξει πως ο άνθρωπος όλα τα μπορεί. Κι έρχεται τώρα ο ζωγράφος και βάζει σε πρώτο κυρίαρχο πλάνο τον γεωργό. Αφοσιωμένος στο όργωμα , στο χώμα, δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο και σε δεύτερο πλάνο ο βοσκός κάπως πιο περίεργος αλλά κι αυτός κοιτάζει σε λάθος κατεύθυνση. Μετά το καράβι επιβλητικό να συνεχίζει το ταξίδι, κι εκεί στη γωνία ένα μικρό φτωχό ποδάρι του πνιγμένου Ίκαρου . Τέτοια αποκαθήλωση του Ικάριου εγχειρήματος δεν έχω ξαναδεί. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο, δεν ξέρω τη φιλοσοφία του ζωγράφου ίσως να σημαίνει πως οι άνθρωποι οι σύγχρονοι ενός τολμηρού πειράματος είναι τόσο προσηλωμένοι στις συνήθειές τους, φοβούνται τόσο την αλλαγή και δεν τολμούν να αναγνωρίσουν ή να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο.

Κοιτώντας τον πίνακα δεν δέχομαι αυτή την αποκαθήλωση. Τώρα που στη χώρα μας δικάζονται άνθρωποι που τολμούν ακόμα να πιστεύουν πως αν κάτι αξίζει σ’ αυτή τη ζωή είναι τα Ικάρια εγχειρήματα, όσο πόνο κι αν επιφυλάσσουν, όσος εγκλεισμός και καταδίκες κι αν τους επιβληθούν, θέλω να ελπίζω και να πιστεύω πως κάποτε οι άνθρωποι, οι σύγχρονοι αυτών των εξεγέρσεων θα βάλουν κάποια στιγμή σε πρώτο πλάνο και θα αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα του πετάγματος.

Αθηνά Τσάκαλου

Σκόρπια αποφθέγματα του Louis Scutenaire

.

Γράφω για τους ίδιους λόγους που άλλοι άνθρωποι βανδαλίζουν γραμματοκιβώτια, πυροβολούν μπάτσους, σκοτώνουν τα αφεντικά τους, καταστρέφουν την κοινωνική τάξη. Γιατί κάτι με ενοχλεί: μια αηδία, μια επιθυμία.

Η πλήρης κατανόηση της μαλακίας που έχουν οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι εκπληκτική.

Θέλω να κάνω όσο το δυνατόν λιγότερες από τις βρωμοδουλειές μου ανθρώπινα.

Το μέλλον υπάρχει μόνο στο παρόν.

Υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους εκτιμώ τόσο λίγο, που θα ήταν άχρηστο να πώ κάτι γι αυτούς, μιας και δε θα μπορούσε να γίνει χειρότερο.

Οι άνθρωποι έχουν επινοήσει εκατομμύρια θεών, για να κρύψουν την ίδια τη δύναμή τους, την οποία φοβούνται, από τους εαυτούς τους.

’λλος ένας λόγος που οι άνθρωποι επινόησαν τους θεούς είναι για να παρηγορηθούν πως η μιζέρια τους είναι σταλμένη από κάποια ανώτερη δύναμη.

Κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος, είναι διαφορετικά.

Ας μη ξεχνάμε ότι οι αφέντες μας έχουν τις ψυχές δούλων.

Τα δημόσια πρόσωπα είναι αυτοί που βγήκαν απ’ τη σκιά για να βουτήξουν στα σκατά.

Δεν έχω άλλο στόχο από την απόλυτη απελευθέρωση κάθε τί ζωντανού. Τίποτα δεν είναι ζωντανό.

Η ζωή θα είναι ωραία όταν η δουλειά γίνει μια απόλαυση που θα μπορεί να δοκιμάσει ο καθένας.

Κοιμάσαι για τα αφεντικά.

Να φωνάζεις “Ζήτω η ζωή”, ενώ είσαι αλυσσοδεμένος σε ένα φλεγόμενο σπίτι, είναι σαν να φωνάζεις “Ζήτω το παγωτό”. Μπορείς πάντως να φωνάξεις ούτως ή άλλως. Ποιός ξέρει τι μπορεί να συμβεί;

Δεν είναι φρόνιμο να μένεις πιστός σε φίλους που δεν είναι πιστοί στον εαυτό τους.

Η δικαιοσύνη περιλαμβάνει επίσης την καταδίκη του δικαστή.

Όταν ήμουν νέος, τα εργατικά ατυχήματα ήταν τόσο συχνά στη χώρα μου που όταν περνούσε μια νεκροφόρα ακολοθούμενη από κηδεία, κανείς δε ρώταγε “Ποιός πέθανε;” αλλά μάλλον, με ένα είδος μαύρου χιούμορ: “Από που τον βγάλανε;”, εννοώντας “τί δουλειά έκανε όταν σκοτώθηκε;”. Και, λες κι αυτοί οι θάνατοι δεν ήταν ήδη αρκετοί, στις απεργίες ερχόταν ολόκληρος ο στρατός για να πυροβολήσει τους εργάτες. Θυμάμαι μια διαδήλωση που πήγαινα, καθισμένος στους ώμους του Meme Diablot. Οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν, κι εμείς πέσαμε στο έδαφος και συρθήκαμε τριακόσια μέτρα με τις κοιλιές μας. Ακριβώς δίπλα μου ήταν ένας μεγάλος άνδρας με βελούδινο σακάκι, ο Victor Pintat, που ούρλιαζε με έναν εξεγερτικό ενθουσιασμό και χόρευε καθώς σερνόταν.

Δέχομαι τα πάντα εκτός από αυτά που με κρατούν σε μια κατάσταση εξυπηρέτησής μου.

Αυτό που εξοργίζει τους γείτονες, κινεί την περιέργια των παιδιών τους.

Το δυστυχές, για την εκπαίδευση των παιδιών, είναι ότι οι αναμνήσεις των πολέμων γράφονται από αυτούς που δε σκοτώθηκαν στον πόλεμο.

Τα αφεντικά είναι σκατά που έχουν εξουσία, οι υπήκοοι τα κάνουν σκατά όταν έχουν εξουσία.

Προλετάριοι όλων των χωρών, δεν έχω καμία συμβουλή για σας.

Ένας τσατισμένος μπάτσος μυρίζει, ακόμα χειρότερα από έναν κανονικό.

Δώσε την υπεραξία σου στους φτωχούς, ώστε να τα πάρουν από αυτούς οι πλούσιοι, και γιάτρεψε τους λεπρούς, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στο εργοστάσιο.

Louis : 9 στις 10 φορές έχω δίκιο.
Lorraine: Τί κρίμα που συνήθως υπάρχουν 10 φορές.

Ο αδερφός μου είπε μια μέρα σε δυο παντρεμένους καθολικούς νέους που γνώριζε: “Ώ, εσείς, που σήμερα κολυμπάτε στην ευλογία του θεού και των ανθρώπων! Τι κρίμα! η θρησκεία και οι νόμοι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να κρύβουν την ανηθικότητα και το έγκλημα!”

Το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου είναι δυστυχώς αυτό του ιεροκύρηκα.

Δεν πρέπει να θέλουμε να πάρουμε τα αγαθά που έχουν οι πλούσιοι, αλλά να τα κάνουμε να αηδιάζουν και τους ίδιους ακόμα.

Παραείμαι φιλόδοξος για να έχω μια φιλοδοξία.

Να μεγαλώνεις και να χαλαρώνεις τα δεσμά σου, είναι το αντίθετο από το να τα σπάς.

Να αυτοκτονήσεις; Μα, αυτό δεν κάνεις μια ζωή;

Καλός εργάτης σημαίνει ένα φτωχό και βαρετό κορόιδο.

Είναι προτιμότερο να ρίξεις μια μπουνιά στο πρόσωπο ενός πλούσιου παρά να του ρίξεις μια μούτζα.

Η ύπαρξη των χριστιανών αποδεικνύει την ανυπαρξία του θεού.

Το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά είναι δυσάρεστο μόνο και μόνο επειδή οι υπόλοιποι έχουν.

Αφού ολοκλήρωσα τα αριστουργήματά μου, προσηλυτίστηκα στην τεμπελιά.

Οι δούλοι συνήθιζαν να κλαίν πάνω απ’ τα πτώματα των αφεντών τους μόνο όταν φοβούνταν για τους νέους αφέντες.

Το μόνο έπος που με συγκινεί είναι αυτό της συμμορίας Μπονό.

Μισώ τη δουλειά τόσο πολύ, που δεν μπορώ καν να ζητήσω από άλλους να την κάνουν.

Ας κάνουμε μια εκδρομή να εξερευνήσουμε τις κοινοτυπίες.

Μη ξεχάσεις να μου διαβάσεις την στήλη των κηδειών. Πάντα με ευχαριστούσαν οι ειδήσεις.

Καταλήγω να βαριέμαι μαζί σου μόνο και μόνο για να ξεγελάσω τη δική μου βαρεμάρα.

Τα πάντα είναι υποθετικά. Ακόμη κι αυτό.

Η κλοπή και η κληρονομιά, αυτές είναι οι δυο πηγές του πλούτου.

.

[Μετάφραση στα αγγλικα έγινε από τον αμερικανό σύντροφο Jordan Levinson την πρωτοχρονιά του 2005 για το σάιτ Live Free Or Buy Trying! ]

.

Ο Louis Scutenaire (1905-1987) ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ποιητή. Μετά από σπουδές εγκληματολογίας, εργάστηκε για λίγα χρόνια ως δικηγόρος πριν τα παρατήσει για μια κατώτατη θέση κρατικού λειτουργού. Υπήρξε κεντρική φιγούρα του βελγικού σουρρεαλισμού -συνεισέφερε στη “Σουρρεαλιστική Επιθεώρηση”, ενώ δημοσίευε και δικά του ποιήματα, κυρίως αφορισμούς και μαύρο χιούμορ. Γρήγορα θα αντιταχθεί στην βαθμιαία εμπορευματοποίηση του σουρρεαλισμού, αλλά και στη χαζοχαρούμενη συμπάθεια των δυτικών διαννοουμένων για τη σταλινική Σοβιετική Ένωση, προσχωρώντας στον αναρχικό χώρο, και διατηρώντας μέχρι τέλους την σαρκαστική καχυποψία του απέναντι σε κάθε εξουσία και αυθεντία.

Ø

ΠΗΓΗ: http://rioters.espivblogs.net/